Tijdens de kerstperiode in Umbrië bereidt elke stad en elk dorp zich voor op de Kerst. Er zijn veel tentoonstellingen, levende kerststallen en kerstmarktjes. In Gubbio kun je ieder jaar vanaf 8 december de grootste kerstboom van de wereld bewonderen! Kersttradities in Umbrië zijn vooral ter voorbereiding op het feest zelf dat met de familie gevierd wordt.

Kersttradities in Umbrië

Thuis bij de Italianen worden de voorbereidingen al een maand van te voren getroffen door bijvoorbeeld met de hele familie cappelletti te maken (verse tortellini pasta gevuld met vlees). Kerst is voor de Italianen een van de belangrijkste feesten van het jaar. Op kerstavond, “la vigilia di natale” gaan veel italianen naar de kerk en wordt een menu met vis gegeten. Op eerste kerstdag staan de cappelletti op het menu, gevolgd door een vlees gerecht.

In deze periode zie je bij de bakkers in de provincie van Perugia de “torciglione” liggen. Vele vrouwen maken dit gebak thuis en het wordt in de decembermaand vaak bij de koffie aangeboden. Het heeft de vorm van een slang en is gemaakt met veel amandelen, eigeel en suiker.

Geschiedenis of legende?

Dit typische gebak in de vorm van een opgerolde slang is ontstaan in de omgeving van het Trasimeense meer. Er wordt gezegd dat de mensen rond het Trasimeense meer al in de oudheid vergelijkbaar gebak maakte rond de 21ste december, de dag dat de winter begint en de dagen gaan lengen. In die tijd had het niets met het kerstfeest te maken (dat bestond nog niet), maar de gewoonte is gebleven. De ronde vorm van de slang symboliseerde het einde van het jaar en het begin van een nieuw jaar.

Het verhaal gaat dat de naam torciglione uit de middeleeuwen stamt. In die tijd kregen de monniken op het eiland Maggiore onverwacht bezoek van gezanten van de paus. Het had een aantal dagen gevroren waardoor ze niet hadden gevist. De monniken improviseerden het gebak gebruik makend van de ingrediënten die ze nog in huis hadden, gaven het de vorm van de aal uit het meer, de “anguilla”, en noemden het torciglione.

Uit de middeleeuwen stamt ook het verhaal dat de vorm, de slang uit de Apocalyps symboliseert. Eenmaal gesneden en gegeten is de slang verslagen. Nu nog heeft de torciglione op zijn rug pijnboom pitjes of amandel stukjes die de huid met schubben van de slang weergeven en twee ogen die vaak met koffieboontjes worden gemaakt, de duivelse ogen van de verleiding.

De torciglione smaakt prima en welke gedachte er achter zit, weten veel italianen niet meer, maar de recepten worden van generatie op generatie doorgegeven.